Yoko Taro, znany twórca Nier: Automata i Drakengard , niedawno omówił głęboki wpływ ICO na gry wideo jako medium artystyczne. Wydany w 2001 roku dla PlayStation 2, ICO szybko osiągnął status kultowy, znany ze swojego minimalistycznego projektu i sugestywnego, bez słowa.
Taro podkreśliła innowacyjną podstawową mechanikę gry - kierując Yorda, trzymając ją za rękę - jako radykalne odejście od ustalonych konwencji rozgrywki. Zauważył: „Gdyby ICO zadano ci nosić walizkę wielkości dziewczyny, byłoby to niezwykle frustrujące”. Ten prosty akt prowadzenia innej postaci podkreślił Taro, był przełomowy, kwestionując dominujące zrozumienie interakcji gracza.
W tym czasie udany projekt gry często priorytetowo traktował angażującą rozgrywkę, nawet z uproszczoną wizualizacjami, aż do podstawowych kostek. ICO priorytetowo traktowało rezonans emocjonalny i głębokość tematyczną w stosunku do czysto mechanicznych innowacji. Taro argumentował, że ICO wykazało, że sztuka i narracja mogą być integralną częścią gier, a nie zwykłych ozdób.
Nazywając ICO „tworzeniem epokowym”, Taro pochwalił swoją zdolność do przekazywania głębokiego znaczenia poprzez subtelne interakcje i design atmosferyczny, co znacząco wpływając na rozwój gier.
Oprócz ICO Taro zacytował dwa inne wpływowe tytuły: Undertale Foxa i otchłani Playdead. Uważa, że te gry, wraz z ICO , rozszerzyły ekspresyjny potencjał interaktywnych mediów, udowadniając zdolność gier wideo do głębokiego zaangażowania emocjonalnego i intelektualnego.
Uznanie Taro dla tych gier zapewnia cenny wgląd w kreatywne źródła stojące za własną pracą i podkreśla ciągłą ewolucję gier wideo jako potężnej i wszechstronnej formie sztuki.
